■ Κλιμακώνονται οι τουρκικές αμφισβητήσεις στο Αιγαίο.
■ Αν η Αθήνα ζητά το άνοιγμα του βαλκανικού διαδρόμου επιμένοντας στην πολιτική των ανοικτών συνόρων αποκλείεται ποτέ να εισακουστεί.
■ Η Άγκυρα προβάλλει έναν κατάλογο 17 νησίδων που δήθεν «κατέχονται» από την Ελλάδα. Διαρρέει όμως κι έναν άλλο με 130 και τελικά εμφανίζει έναν με 800!
ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ ΝΕΑΡΧΟΥ*
Η Ειδομένη έγινε το σύμβολο μιας ανησυχητικής καταστάσεως που διαμορφώνεται στη χώρα από την άκριτη εφαρμογή της πολιτικής των ανοικτών συνόρων για πρόσφυγες και λαθρομετανάστες, όταν αποδεδειγμένα και απροκάλυπτα η γειτονική μας Τουρκία χρησιμοποιεί το Μεταναστευτικό για εκβιαστική διπλωματία και για την επίτευξη γεωπολιτικών στόχων. Η Ειδομένη, όπως και άλλοι παρόμοιοι καταυλισμοί και hotspots, εξελίσσεται σε πραγματική βόμβα, η οποία μπορεί να εκραγεί, με πρωτοβουλία ανεξέλεγκτων στοιχείων που εμφανίζονται ως αλληλέγγυοι και φιλάνθρωπες ΜΚΟ.
Τα Σκόπια επιμένουν, βεβαίως, στο κλείσιμο των συνόρων, γιατί η πολιτική τους στηρίζεται όχι μόνο από την Αυστρία και την Ομάδα του Βίζεγκραντ, αλλά και από τη Γερμανία και συνολικά τους «28». Υπενθυμίζεται ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συμφώνησε στο κλείσιμο του λεγομένου «διαδρόμου των Βαλκανίων». Τα Σκόπια εμφανίζονται επομένως ως η εμπροσθοφυλακή της άλλης Ευρώπης που ελέγχει τα σύνορα και την «προστατεύει» από την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση. Και εγγράφουν με την πολιτική αυτή υποθήκες για ευρωπαϊκή υποστήριξη στα γνωστά αιτήματά τους για ένταξη σε ΕΕ και ΝΑΤΟ χωρίς να έχει πρώτα επιλυθεί το πρόβλημα της ονομασίας.
Τα γνωστά διεθνή κέντρα που υποστηρίζουν τη μαζική μετανάστευση στην Ευρώπη, με πρόσχημα το άσυλο, και κινητοποιούν για τον σκοπό αυτό επιδοτούμενες και χειραγωγούμενες ΜΚΟ, γνωρίζουν ότι τα σύνορα με το κράτος των Σκοπιών δεν θ' ανοίξουν. Αναδεικνύουν όμως την Ειδομένη σε σύμβολο «αγώνα» για ανοικτά σύνορα στην Ευρώπη και για τη συνέχιση της πολιτικής των ανοικτών συνόρων. Κι η Ελλάδα, που, παρά τη θέση της η οποία την καθιστά πρώτο θύμα, υποστηρίζει ακόμη την πολιτική αυτή, βρίσκεται στη δεινή θέση να χρησιμοποιείται ως καταλύτης και ως «πρωτοπορία» της πολιτικής των ανοικτών συνόρων στην Ευρώπη. Διατρέχει όμως τον κίνδυνο να πέσει θύμα προβοκατόρων και ανεξέλεγκτων στοιχείων που έχουν διασυνδέσεις με ξένες μυστικές υπηρεσίες.
Η Ελλάδα διέπραξε το σφάλμα να δεχθεί να μην συμπεριληφθούν στην ευρωτουρκική συμφωνία για επαναπροώθηση οι πρόσφυγες και λαθρομετανάστες που είχαν έρθει προ της 20ής Μαρτίου και εγκλωβίσθηκαν στην επικράτεια της. Δέχθηκε επίσης να φιλοξενήσει τον δυσανάλογο αριθμό των 50.000 προσφύγων, υπολογίζοντας ενδεχομένως ότι αυτή η κίνηση καλής θελήσεως θα μπορούσε να ανταποδοθεί από την ΕΕ σ' ένα άλλο πεδίο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η γερμανική πλευρά, που αντιπροσωπεύει τον κυριότερο προορισμό των προσφύγων και λαθρομεταναστών στην Ευρώπη, να δηλώνει, διά στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου, Στέφαν Ζάιμπερτ, ότι «η Γερμανία δεν θα δεχθεί πρόσφυγες από την Ελλάδα και την Ειδομένη. Δεν υπάρχει, άλλωστε», τόνισε, «ένα τέτοιο ελληνικό αίτημα».
Διευκρινίζοντας τη γερμανική θέση, ο ίδιος προσέθεσε ότι «η Ελλάδα ανέλαβε δεσμεύσεις έναντι της ΕΕ να μεριμνήσει γι' αυτούς τους ανθρώπους. Λαμβάνει γι' αυτό σημαντική βοήθεια και εξοπλισμό». Η Γερμανία, κατέληξε, «θέλεΙ να επιστρέφει η ΕΕ στις κανονικές διαδικασίες. Αυτό σημαίνει ότι οι πρόσφυγες θα υποβάλλουν αίτηση ασύλου στην πρώτη χώρα υποδοχής. Δεν μπορούν να επιλέγουν πού θέλουν να υποβάλουν αίτηση. Πολλοί μετανάστες υποβάλλουν τώρα αίτηση ασύλου στα ελληνικά νησιά»!
Η γερμανική πλευρά έχει κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένη. Εξυπηρετείται άριστα από το κλείσιμο των συνόρων από τα Σκόπια και από τη μετατροπή της Ελλάδος σε ανάχωμα της λαθρομεταναστεύσεως στην Ευρώπη, υφιστάμενη δυσανάλογες συνέπειες μιας υποτιθέμενης κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής. Η Ελλάδα όμως, αντί να αντιδράσει εμπράκτως σε μια τέτοια κατανομή ρόλων, επιμένει, δυστυχώς, στην πολιτική των ανοικτών συνόρων και επιτρέπει να χρησιμοποιείται ως «πρωταγωνιστής» της πολιτικής αυτής στην Ευρώπη.
Να επαναδιαπραγματευθούμε το θέμα των ήδη εγκλωβισμένων
Η Ελλάδα πρέπει να επανορθώσει το σφάλμα που διέπραξε με την αποδοχή παραμονής 50.000 προσφύγων, αριθμός δυσανάλογος σε σχέση με τον πληθυσμό και την κατάσταση της χώρας. Πρέπει, συγκεκριμένα, να επαναδιαπραγματευθεί με Βρυξέλλες και Βερολίνο τη λύση του προβλήματος της Ειδομένης και γενικότερα των εγκλωβισμένων στην επικράτειά της προσφύγων και λαθρομεταναστών.
Οι 18.000 πρόσφυγες της Ειδομένης δεν είναι πρόβλημα για την Ευρώπη - εάν είναι μόνο αυτοί. Το ίδιο ισχύει και για τους 50.000 - εάν είναι μόνο αυτοί. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι, εάν η Ελλάδα ζητά το άνοιγμα των συνόρων με τα Σκόπια ως συνέχιση της πολιτικής των ανοικτών συνόρων, δεν έχει καμιά πιθανότητα να εισακουσθεί. Οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν πρόκειται να δεχθούν τη συνέχιση μιας τέτοιας πολιτικής. Όπως όμως οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες παίρνουν μέτρα αυτοπροστασίας και κλείνουν τα σύνορά τους, έχει το ίδιο δικαίωμα, και πολύ περισσότερο ακόμη, η Ελλάδα, που είναι πύλη εισόδου. Η Ελλάδα πρέπει να διαπραγματευθεί ως πακέτο τρία πράγματα:
• Πρώτον, την ανακατανομή των προσφύγων της Ειδομένης και των άλλων πραγματικών προσφύγων που είναι εγκλωβισμένοι στην επικράτειά της. Η ανακατανομή αυτή θα έχει χαρακτήρα ad hoc ρυθμίσεως για την επίλυση του προβλήματος της Ειδομένης και των άλλων hotspots στην Ελλάδα και θα καταστεί σαφές ότι δεν θ' αποτελέσει προηγούμενο, που θα ενθαρρύνει νέες μαζικές εισροές και επανάληψη του ίδιου σεναρίου.
• Δεύτερον, διαχωρισμός των πραγματικά προσφύγων από τους οικονομικούς μετανάστες, με τη συνεργασία της Frontex και την πολιτική υποστήριξη και χρηματοδότηση της επαναπροωθήσεώς τους από την ΕΕ.
• Τρίτον, προειδοποίηση από την Ελλάδα ότι δεν θα ανεχθεί τη συνέχιση μιας δήθεν κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής στα θέματα ασύλου και μεταναστεύσεως, που θέτει δυσανάλογο βάρος στους ώμους της και την απειλεί με διάσπαση της εθνικής της συνοχής και με αποσταθεροποίηση. Στην περίπτωση που δεν υπάρξει από την άλλη Ευρώπη κατανόηση και αλληλεγγύη, θα προτάξει και η Ελλάδα τα δικά της εθνικά συμφέροντα και θα δώσει προτεραιότητα στην αυτοπροστασία της, αναστέλλοντας την Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο, που ενθαρρύνει ουσιαστικά τη λαθρομετανάστευση, με το πρόσχημα του ασύλου.
Η Αθήνα δεν μπορεί να επαφίεται στις καλές προθέσεις της Άγκυρας για τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών από τις ελληνικές ακτές ή για την καλόπιστη εφαρμογή της ευρωτουρκικής συμφωνίας. Η γείτων εξαργυρώνει εκβιαστικά την αποστολή προσφύγων και λαθρομεταναστών στην Ευρώπη και επιδιώκει στρατηγικούς και γεωπολιτικούς στόχους έναντι της Ελλάδος με τη χειραγώγηση του θέματος αυτού. Η εφαρμογή της ευρωτουρκικής συμφωνίας ανακουφίζει σ' ένα μέτρο την άλλη Ευρώπη. Διαχωρίζει όμως ταυτόχρονα τη θέση της Ελλάδος, που καλείται να μετατραπεί σε ζώνη ανασχέσεως και σε νήσο Ellis της Ευρώπης.
Ανεύθυνη δράση ακραίων ομάδων και ΜΚ0
Η ΕΕ απεφάσισε να δοθεί οικονομική βοήθεια, πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων, στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση του θέματος των προσφύγων. Τα χρήματα όμως διατίθενται σε ΜΚΟ, που υπολαμβάνονται ως πιο αξιόπιστες από το κράτος για τη διαχείρισή τους. Δεν έγινε, ασφαλώς το ίδιο με την Τουρκία. Τα 6 δισ. συμφωνήθηκε να δοθούν στην τουρκική κυβέρνηση.
Ποιοι είναι πίσω από τις ΜΚΟ αυτές και τι πραγματικά επιδιώκουν; Με ποια λογική επιτρέπει μια κυβέρνηση σε ΜΚΟ να διαχειρίζονται τόσο μεγάλα ποσά και να ασκούν πολιτικές και επιρροή στο έδαφός της και μέσα στην κοινωνία της. Γίνετε ήδη γνωστό ότι διάφορες ΜΚΟ αναζητούν σπίτια και διαμερίσματα προς ενοικίαση για τη διαμονή προσφύγων. Η πολιτική αυτή παραπέμπει, προφανώς σε μόνιμη εγκατάσταση, αντιθέτως με όσα λέγονται, ότι η παραμονή των προσφύγων και λαθρομεταναστών θα ήταν προσωρινή.
Τρία χρόνια πριν έγινε στη Στοκχόλμη, με πρωτοβουλία ενός από τα ιδρύματα του γνωστού Τζορτζ Σόρος συνέδριο με θέμα τη δημιουργία Διεθνούς Ταμείου για τη στέγαση των προσφύγων στην Ελλάδα. Τα σχέδια αυτά δεν έμειναν στα χαρτιά. Προωθούνται σήμερα συγκεκριμένα και με χρήματα της ΕΕ. Είναι πολύ πιθανόν επίσης τα «κόκκινα» δάνεια, που συζητείται να πωληθούν σε κερδοσκοπικά διεθνή funds, να καταλήξουν σε μαζικές αγορές κατασχεμένων κατοικιών που θα χρησιμοποιηθούν για τη μόνιμη στέγαση και παραμονή στην Ελλάδα προσφύγων και λαθρομεταναστών.
Παρουσιάζεται το θέμα των προσφύγων ως κάτι ανάλογο με τους Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας του 1922. Η σύγκριση αυτή είναι αθέμιτη, ανίερη και παραπλανητική. Οι ξεριζωμένοι και απειλούμενοι Έλληνες ήρθαν στην εθνική τους μητρόπολη, στην οποία ήταν λογικό ν' αναζητήσουν καταφύγιο ως όμαιμοι, ομόθρησκοι και ομόγλωσσοι, όπως έλεγε ο Ηρόδοτος. Επεβλήθη, άλλωστε, σ' αυτούς που είχαν διασωθεί από τις τουρκικές σφαγές η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών. Έναντι περίπου 1,5 εκατομμυρίου προσφύγων που ήρθαν στην Ελλάδα, απεχώρησαν περίπου 340 χιλιάδες μουσουλμάνοι.
Η επανεγκατάσταση μουσουλμανικών πληθυσμών σε ολόκληρη την Ελλάδα, με πρόσχημα το άσυλο, και με τη λογική της διασποράς τους σ' όλη τη χώρα για ν' αποφευχθούν εκρηκτικές συγκεντρώσεις σε λίγα μέρη, δημιουργεί ένα νέο μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα. Οι γεωπολιτικές διαστάσεις του δεν είναι, δυστυχώς ορατές απ' όλους. Ακόμη και μικρές μουσουλμανικές εστίες και πυρήνες που δημιουργούνται σε όλη την ελληνική επικράτεια, θα χρειασθεί να λειτουργήσουν ως ξεχωριστές κοινότητες εφόσον έχουν ένα άλλο θρήσκευμα και άλλες αξίες ζωής και πρότυπα. Θα απαιτήσουν, βεβαίως τζαμιά και σχολεία και κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα.
Η Άγκυρα θα σπεύσει να τους ποδηγετήσει και να τους εκμεταλλευθεί πολιτικά, κατά τον ίδιο τρόπο που το πράττει με τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη. Η εισροή δεν θα σταματήσει γιατί, για όσο διάστημα τουλάχιστον συνεχίζεται η πολιτική των ανοικτών συνόρων, η Άγκυρα θα μπορεί να στέλνει συνεχώς νέους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες. Θα μπορεί επίσης με τους μυστικούς της μηχανισμούς, να απειλεί την εσωτερική ασφάλεια και σταθερότητα της χώρας, αξιοποιώντας την παρουσία μουσουλμανικών πληθυσμών σ' ολόκληρη την επικράτεια. Στη σημερινή συγκυρία, θα μπορεί να έχει επίσης τη συνδρομή και την επικουρία των τζιχαντιστικών οργανώσεων, με τις οποίες αποδεδειγμένα διατηρεί εκλεκτικές και οργανικές σχέσεις.
Το σενάριο αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολικό, εάν λάβει κανείς υπ' όψιν τον κυνισμό με τον οποίο ενεργεί η Άγκυρα σε θέματα τα οποία θεωρεί «εθνικά» και τη συγκυρία της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας στη Μέση Ανατολή. Τα ανοικτά σύνορα, με πρόσχημα το άσυλο, γίνονται διάδρομος διαφυγής των τζιχαντιστών της Συρίας που καταρρέουν κάτω από τα πλήγματα του συριακού στρατού και των συμμάχων του. Κάτω ακόμη από τα πλήγματα και της Αμερικανικής Αεροπορίας που σπεύδει καθυστερημένα να πάρει αποστάσεις από το Ισλαμικό Κράτος το οποίο βοήθησε αρχικά να δημιουργηθεί, και να εξασφαλίσει στρατηγικό μερίδιο στη μεταπολεμική Συρία.
Προκλήσεις στο Αρχιπέλαγος
Υπάρχει όμως και ένας άλλος παράγων σε σχέση με την Άγκυρα, που είναι πολύ ανησυχητικός. Κατά την τελευταία περίοδο, ενώ, υποτίθεται, Τουρκία και Ευρώπη συνεργάζονται για την ανάσχεση των μεταναστευτικών εισροών, η Άγκυρα κλιμακώνει τις αμφισβητήσεις και τις προκλήσεις της στο Αιγαίο. Εσχάτως δε, παρουσίασε μια άλλη εκδοχή της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών», με βάση την οποία καταγγέλλει την Ελλάδα για «κατοχή» 17 «τουρκικών» νησίδων, οι οποίες περιλαμβάνουν μικρά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου αλλά και τη Γαύδο και άλλα μικρά νησιά έξω από τις ακτές της Κρήτης. Τελευταία στον κατάλογο προσετέθη η Κίναρος κοντά στην οποία κατέπεσε το ελικόπτερο του Πολεμικού Ναυτικού, με θύματα τρεις αξιωματικούς.
Η Άγκυρα είχε δείξει από τότε τις προθέσεις της σπεύδοντας να παρενοχλήσει τις έρευνες για τον εντοπισμό του ελικοπτέρου και την περισυλλογή των νεκρών. Ισχυρίσθηκε ότι η Κίναρος είναι δήθεν «τουρκική» και ότι οι έρευνες της ελληνικής πλευράς έπρεπε να έχουν τη συγκατάθεσή της. Προφανώς για την ελληνική πλευρά οι ισχυρισμοί αυτοί είναι γελοίοι. Το θέμα όμως είναι πολύ σοβαρό όταν η αντίθετη πλευρά θέτει επισήμως στο Κοινοβούλιό της ένα τέτοιο θέμα. Το τελευταίο είναι, μάλιστα, μικρό μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου θέματος. Η Άγκυρα προβάλλει, για λόγους τακτικής και σαλαμοποιήσεως έναν μικρό κατάλογο 17 νησίδων που δήθεν «κατέχονται» από την Ελλάδα. Διαρρέει όμως ταυτόχρονα έναν άλλο 130 νησίδων και βραχονησίδων και κάνει λόγο, τέλος για έναν ακόμη μεγαλύτερο κατάλογο 800 νησίδων και βραχονησίδων!
Η κλιμάκωση των τουρκικών αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων συνίσταται όχι μόνο στις προκλητικές υπερπτήσεις τουρκικών αεροσκαφών και στις παραβιάσεις του ελληνικού εθνικού χώρου. Συνίσταται επίσης στην επισημοποίηση των τουρκικών αμφισβητήσεων, μέσα από τις απαντήσεις της κυβερνήσεως σε επερωτήσεις βουλευτών στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση. Πριν από λίγο καιρό, είχε υποβάλει σχετική επερώτηση ο συνταγματάρχης εν αποστρατεία Ουμίτ Γιαλίμ, πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Αμύνης. Προσφάτως ανέλαβε πρωτοβουλία και υπέβαλε επερώτηση για τα δήθεν «κατεχόμενα» από την Ελλάδα νησιά ο βουλευτής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως Νιαζί Νεφί Καρά. Το κτίσιμο αυτό ως εθνικού θέματος παράλογων και ανυπόστατων τουρκικών αμφισβητήσεων και ισχυρισμών αποτελεί μια άλλη βόμβα στα θεμέλια των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Σε μια περίοδο, μάλιστα, που αναπτύσσεται δήθεν η ελληνοτουρκική φιλία και κατά την οποία η Ελλάδα παρέχει ανεπιφύλακτα τη σύμφωνη γνώμη της για την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας και για τη στρατηγική αναβάθμιση των σχέσεών της με την Ευρώπη.
Η εξέλιξη αυτή δεν είναι καθόλου άσχετη με το θέμα των προσφύγων και λαθρομεταναστών, το οποίο, με την πολιτική των ανοικτών συνόρων, έχει εκ των πραγμάτων αναχθεί σε εθνικό πρόβλημα της χώρας και σε μια άλλη κρίση, παράλληλη με την οικονομική. Η σύγκλιση αυτή της οικονομικής με την προσφυγική κρίση και με την κλιμάκωση των τουρκικών αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων στο Αιγαίο είναι γεμάτη κινδύνους για τη χώρα. Επιβάλλει, πρώτ' απ' όλα, αποτελεσματικό εθνικό έλεγχο των συνόρων και τη διαφύλαξη και κατοχύρωση της εσωτερικής εθνικής ασφάλειας.
Στο πνεύμα αυτό, πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα για την επίλυση των προβλημάτων τύπου Ειδομένη και για τον έλεγχο αυτόκλητων ζηλωτών και καθοδηγούμενων από ξένα κέντρα ΜΚΟ. Θα πρέπει να καταστεί σαφής και να διαδηλωθεί η θέληση της χώρας να αυτο-προστατευθεί, ελέγχοντας αυστηρά τα σύνορά της εάν συνεχισθεί η αποστολή από την Τουρκία προσφύγων και λαθρομεταναστών και αν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο δεν συμφωνήσουν σε μια πολιτική που δεν θα επιρρίπτει στην Ελλάδα δυσανάλογο βάρος και δεν θα τη θυματοποιεί.
* Πρέσβεως ε.τ
(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-15/04-21/04/16)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.