«Δεν σας κάνει εντύπωση που όλοι στα φουσκωτά είναι νέοι;»
ΔΕΝ μας φτάνει που δεν έχουμε πλέον να πληρώσουμε ούτε τον καφέ μας, δεν μας φτάνει που κάθε τόσο μας κάνουν μαύρη την καρδιά οι υπουργοί με τους ανοιχτούς γιακάδες, έχουμε τώρα και το Προσφυγικό να μας τρυπάει τη συνείδηση.
«Δεν μπορώ να το φανταστώ! Πνίγονται καθημερινά άνθρωποι στα νερά μας και κανένας δεν ...
συγκινείται» λέει ο Μήτσος, που βλέπει στην εφημερίδα τις φωτογραφίες με τα παιδικά άψυχα κορμάκια στα βράχια. Και έχει δίκιο, αφού σχεδόν συνηθίσαμε, σχεδόν αποδεχθήκαμε αυτή την απάνθρωπη καθημερινότητα.
Σήμερα πέντε, αύριο 15, χθες 17! Εκατόμβες προσφύγων. «Και όλοι, βρε παιδάκι μου, νέοι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά» είναι η πικρή διαπίστωση. Κι εκεί έρχεται ο Νώντας, άνθρωπος σοβαρός και αναλυτής, που σπανίως μιλά, αλλά όταν το αποφασίσει, έχει επιχειρήματα και δεν αφήνει κενά.
«Δεν σας κάνει εντύπωση που όλοι όσοι μπαίνουν στις βάρκες της συμφοράς είναι νέοι σε ηλικία; Γιατί δεν υπάρχουν γέροι και γριές ανάμεσα τους; Δεν κινδυνεύουν οι ηλικιωμένοι από τις σφαγές; Για θυμηθείτε τους δικούς μας πρόσφυγες, που έφυγαν από τη Σμύρνη. Πρώτα τους ηλικιωμένους, τους πατεράδες και τις μανάδες τους κοίταζαν να βάλουν στις βάρκες. Για θυμηθείτε τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες. Όλοι μαζί έφευγαν από τα χώματά τους. Κάποιοι, μάλιστα, μετέφεραν τους γέρους στους ώμους. Μήπως δεν μιλάμε ακριβώς για προσφυγιά, αλλά για κάτι διαφορετικό;» είπε και μας έβαλε σε σκέψεις.
«Δηλαδή, τι εννοείς; Να μην τους βοηθήσουμε; Tι να κάνουμε;» ήταν το επόμενο ερώτημα. «Δεν είπα αυτό, αλλά σας καλώ να προβληματιστείτε. Γιατί οι πολύ πιο κοντινές τους, αραβικές, μουσουλμανικές και πολύ πλούσιες χώρες δεν δέχονται ούτε έναν πρόσφυγα από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και άλλες χώρες μουσουλμάνων; Πώς ταλαιπωρημένοι, κυνηγημένοι, διωγμένοι, εξαθλιωμένοι και φτωχοί πρόσφυγες -εξαιρώ κάποιους λίγους εύπορους Σύρους- αντεπεξέρχονται στα “κόμιστρα” που ζητούν οι Τούρκοι διακινητές; Εν τέλει, ποιος πληρώνει τον βαρκάρη;»
Ταύτα ειπών ο Νώντας, σιώπησε. Κάποιος προσπάθησε να πει κάτι, του στιλ «υπερβολές, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα», αλλά τον αποπήραμε. Παραγγείλαμε καφέ και βυθιστήκαμε. Λες να χαθεί τελικά και η Ευρώπη χωρίς να το καταλάβουμε;
Η Ακίς
«Δεν μπορώ να το φανταστώ! Πνίγονται καθημερινά άνθρωποι στα νερά μας και κανένας δεν ...
συγκινείται» λέει ο Μήτσος, που βλέπει στην εφημερίδα τις φωτογραφίες με τα παιδικά άψυχα κορμάκια στα βράχια. Και έχει δίκιο, αφού σχεδόν συνηθίσαμε, σχεδόν αποδεχθήκαμε αυτή την απάνθρωπη καθημερινότητα.
Σήμερα πέντε, αύριο 15, χθες 17! Εκατόμβες προσφύγων. «Και όλοι, βρε παιδάκι μου, νέοι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά» είναι η πικρή διαπίστωση. Κι εκεί έρχεται ο Νώντας, άνθρωπος σοβαρός και αναλυτής, που σπανίως μιλά, αλλά όταν το αποφασίσει, έχει επιχειρήματα και δεν αφήνει κενά.
«Δεν σας κάνει εντύπωση που όλοι όσοι μπαίνουν στις βάρκες της συμφοράς είναι νέοι σε ηλικία; Γιατί δεν υπάρχουν γέροι και γριές ανάμεσα τους; Δεν κινδυνεύουν οι ηλικιωμένοι από τις σφαγές; Για θυμηθείτε τους δικούς μας πρόσφυγες, που έφυγαν από τη Σμύρνη. Πρώτα τους ηλικιωμένους, τους πατεράδες και τις μανάδες τους κοίταζαν να βάλουν στις βάρκες. Για θυμηθείτε τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες. Όλοι μαζί έφευγαν από τα χώματά τους. Κάποιοι, μάλιστα, μετέφεραν τους γέρους στους ώμους. Μήπως δεν μιλάμε ακριβώς για προσφυγιά, αλλά για κάτι διαφορετικό;» είπε και μας έβαλε σε σκέψεις.
«Δηλαδή, τι εννοείς; Να μην τους βοηθήσουμε; Tι να κάνουμε;» ήταν το επόμενο ερώτημα. «Δεν είπα αυτό, αλλά σας καλώ να προβληματιστείτε. Γιατί οι πολύ πιο κοντινές τους, αραβικές, μουσουλμανικές και πολύ πλούσιες χώρες δεν δέχονται ούτε έναν πρόσφυγα από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και άλλες χώρες μουσουλμάνων; Πώς ταλαιπωρημένοι, κυνηγημένοι, διωγμένοι, εξαθλιωμένοι και φτωχοί πρόσφυγες -εξαιρώ κάποιους λίγους εύπορους Σύρους- αντεπεξέρχονται στα “κόμιστρα” που ζητούν οι Τούρκοι διακινητές; Εν τέλει, ποιος πληρώνει τον βαρκάρη;»
Ταύτα ειπών ο Νώντας, σιώπησε. Κάποιος προσπάθησε να πει κάτι, του στιλ «υπερβολές, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα», αλλά τον αποπήραμε. Παραγγείλαμε καφέ και βυθιστήκαμε. Λες να χαθεί τελικά και η Ευρώπη χωρίς να το καταλάβουμε;
Η Ακίς
(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-01/11/2015)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.