Λησμονιά για την τεράστια προσφορά του Π. Μελά
Από τον
Μανώλη Κοττάκη
Καλά κάνουμε και τιμούμε τα είκοσι χρόνια από την απώλεια της Μελίνας Μερκούρη αυτές τις μέρες. Είτε τη συμπαθούσαμε είτε όχι λόγω των φρονημάτων της, υπήρξε μια μεγάλη Ελληνίδα που έκανε γνωστό το όνομα της πατρίδας στα πέρατα του κόσμου. Καλά κάνει επίσης η βασιλική οικογένεια και τιμά τη μνήμη του βασιλέως... Παύλου, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης πενήντα ετών από τον θάνατο του. Έπειτα από αυτόν και εξαιτίας της Φρειδερίκης ο θεσμός έχασε την επαφή του με την κοινωνία και ταυτίστηκε με την πλέον ταραγμένη περίοδο της ελληνικής Ιστορίας. Ας μου επιτραπεί όμως να σημειώσω ότι από αυτό το φεστιβάλ εθνικής μνήμης μέσα στο 2014 λείπει κάποιος: Ο ηγέτης του Μακεδονικού Αγώνα Παύλος Μελάς. Φέτος συμπληρώνονται εκατόν δέκα χρόνια από τον θάνατο του (Οκτώβριος 1904). Διακρίνω μια τάση λησμονιάς. Γιατί άραγε; Μας πέφτει βαριά η σκιά του; Και όμως: Μια απλή υπενθύμιση όσων έκανε ένας αστός ανθυπολοχαγός, από τον οποίο κανείς δεν θα ζητούσε τον λόγο αν παρέμενε στην Αθήνα στις αρχές του 19ου αιώνα (αντί να ρισκάρει τη ζωή του για να ξεσηκώσει τους κατοίκους της Μακεδονίας), θα αρκούσε για να μας θυμίσει τι σημαίνει θετικό πρότυπο.
Ο Παύλος Μελάς έλαβε μέρος στον καταστροφικό ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Διατάχθηκε να συγκεντρώσει ό,τι απέμεινε από τον ελληνικό οπλισμό μετά την άτακτη υποχώρηση. Ήταν εκπρόσωπος μας κατά τη χάραξη των συνόρων με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και έζησε την πίκρα να βλέπει την κατασκευή τουρκικών τελωνειακών σταθμών στη Θεσσαλία. Πέρασε μυστικά μέσα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα επανειλημμένως, οργάνωσε το πρώτο αντάρτικο στη Μακεδονία ηγούμενος τριάντα ανδρών, φόρεσε πρώτος τον «ντουλαμά», τη φορεσιά των Μακεδονομάχων, και σε συνεργασία με τον υποπρόξενο στο Μοναστήρι Ίωνα Δραγούμη, τον μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό Καραβαγγέλη, τον Έλληνα πρόξενο στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη Λάμπρο Κορομηλά, τον έκδοτη της εφημερίδας «Εμπρός» Δημήτρη Καλαποθάκη, τον αξιωματικό Γεώργιο Κατεχάκη και τη Γαλλίδα (πολιτογραφημένη Ελληνίδα) Λουίζα Ριανκούρ πέτυχαν να χρηματοδοτήσουν το αντάρτικο, να παρακάμψουν την αδρανή κυβέρνηση Θεοτόκη και να βάλουν φωτιά στην υπόδουλη Μακεδονία.
Μεγαλωμένος σε ένα σπίτι, στο υπόγειο του οποίου ο πατέρας του Μιχάλης έκρυβε όπλα για τον απελευθερωτικό αγώνα, και μυημένος από νωρίς στις τάξεις της Εθνικής Εταιρείας, ο μακροσυγγενής τού Σαμαρά ξεσήκωνε επί 115 μέρες τους Μακεδόνες εναντίον των Βουλγάρων κομιτατζήδων που προπαγάνδιζαν το ανθελληνικό σύνθημα «η Μακεδονία στους Μακεδόνες». Αν δεν ήταν ο 34χρονος Μελάς (το πρώτο ίνδαλμα της ελληνικής αστικής τάξης) να βάλει το προσάναμμα της εξέγερσης και να ξυπνήσει την εθνική συνείδηση των Ελλήνων, σήμερα δεν θα μιλούσαμε για Μακεδονία. Αλλού θα ήταν τα σύνορα. Θα τον ξεχάσουμε λοιπόν;
(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-08/03/2014)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.