Κύριε διευθυντά,
Οι τελευταίοι ισχυρισμοί της Τουρκίας ότι οι περιοχές νοτιά του Καστελλόριζου είναι τουρκικά χωρικά ύδατα στερούνται κάθε σοβαρότητας. Με την ιταλο-τουρκική συνθήκη της 30ής Μαΐου 1929 χαράχθηκαν τα όρια των χωρικών υδάτων μεταξύ του Καστελλόριζου και της τουρκικής ακτής. Η οριοθέτηση αυτή των χωρικών υδάτων επιβεβαιώθηκε και με τη Σύμβαση της Άγκυρας μεταξύ της Τουρκίας και της Ιταλίας της 4ης Ιανουαρίου 1932.
Η Ελλάδα, κατόπιν της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων της 10ης Φεβρουάριου 1947 ...(ως διάδοχος της Ιταλίας στην κυριαρχία επί των Δωδεκανήσων, και ειδικώς του Καστελλόριζου), υπεισήλθε στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις της Ιταλίας στην περιοχή αυτή, βάσει της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών του 1978 για τη διαδοχή των κρατών σε Συμβάσεις.
Μέσα στο πλαίσιο της συστηματικής διπλωματικής και της πολιτικής εκστρατείας και των πιέσεων που εξασκεί η Άγκυρα σε όλους τους τομείς κατά της Ελλάδος, υπήρχε και ο ισχυρισμός ότι η νήσος Μεγίστη, ή Καστελλόριζο, δεν ευρίσκεται στο Αιγαίο, αλλά στη Μεσόγειο θάλασσα (!!). Με αυτό το επιχείρημα οι γείτονες μας οι Τούρκοι, οι οποίοι έχουν καθορίσει χωρικά ύδατα 12 ν. μιλίων στη Μαύρη θάλασσα και στη Μεσόγειο, προσπαθούν να οικειοποιηθούν τα χωρικά ύδατα νότια της νήσου Μεγίστης, τα οποία, όπως και σε όλα τα ελληνικά νησιά και τα παράλια της Ελλάδος, έχουν έκταση μόνο έξι ναυτικά μίλια.
Σχετικά επίσης με το επιχείρημα της Τουρκιάς ότι το Καστελλόριζο δεν διαθέτει υφαλοκρηπίδα ή ΑΟΖ, αυτό αντιφάσκει τόσο με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, όπως κωδικοποιήθηκε με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1982, που αναγνωρίζει ρητά αυτές τις ζώνες στα νησιά, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους, όσο και με την πρακτική της Τουρκίας για τις θαλάσσιες ζώνες στη Μαύρη θάλασσα και τη Μεσόγειο, που είναι σύμφωνη με τις διατάξεις της ανωτέρω Σύμβασης, παρόλο που η Τουρκία δεν την υπέγραψε ούτε την επικύρωσε.
Είναι όμως απορίας άξιον γιατί η Ελλάδα πρέπει πάντα να αναμένει τους σχεδιασμούς της Άγκυρας για να αντιδράσει (reactive diplomacy) αντί να προχωρήσει στην προκήρυξη μίας ΑΟΖ στην περιοχή αυτή, όπως έχει επανειλημμένως προταθεί και όπως έκανε προ χρόνων και ο τότε Πρόεδρος και ηγέτης της Κύπρου Τάσσος Παπαδόπουλος.
Η Τουρκική διπλωματία χειρίζεται τώρα με ανατολίτικη πονηριά την κρίση στις σχέσεις της με την Ελλάδα για το θέμα της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων στην περιοχή της νήσου Μεγίστης ή Καστελλόριζου, καθώς και όλων των προβλημάτων στο Αιγαίο.
Έτσι, χρησιμοποιώντας μια το μαστίγιο με τις απειλές κατά της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και κατά των εταιριών που βοηθούν τα κράτη αυτά στην έρευνα για την εξόρυξη υδρογονανθράκων, και μια το καρότο, με την τελευταία προσφορά ρύθμισης των αεροναυτικών θεμάτων στο Αιγαίο μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας, προσπαθούν να ματαιώσουν την υποβολή των δίκαιων παραπόνων της Ελλάδος στον γενικό γραμματέα και στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, για την πρόσφατη παραβίαση των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας νότια των νήσων Ρόδου και Μεγίστης, καθώς και ανατολικά της νήσου Καρπάθου.
Η ρύθμιση βέβαια των αεροναυτικών προβλημάτων στο Αιγαίο μπορεί να περιμένει ακόμα για λίγο, όπως περίμενε τόσα χρόνια. Αυτό όμως που επείγει τώρα είναι η άμεση απάντηση της Ελλάδος στις ανωτέρω πρόσφατες παραβιάσεις της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, που δημιουργούν επιπλέον προηγούμενα (precedents) στους ισχυρισμούς της Άγκυρας για «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο.
Έτσι, με τη συνεχή υποχώρηση της Ελλάδος σε όλα τα θέματα στις σχέσεις της με την Τουρκία, κότα παράβαση της αρχής της αμοιβαιότητας στις διεθνείς σχέσεις, η Τουρκία επιτυγχάνει όλους τους σκοπούς της, χωρίς να αναγκάζεται, λόγω και της εσωτερικής πολιτικής της κατάστασης, να καταφεύγει σε βίαιες ή εχθρικές πράξεις εναντίον της Ελλάδος. Έλληνες ομογενείς από την Κωνσταντινούπολη πιστεύουν ότι με 8% ανάπτυξη σήμερα της τουρκικής οικονομίας, και με εκκρεμές το θέμα της εισόδου της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Τουρκία δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένη να προβεί σε εχθρικές πράξεις κατά της Ελλάδος, παρόλη την ύπαρξη του λεγόμενου casus belli.
Επιπλέον, η ύπαρξη ακόμα του Κουρδικού προβλήματος στα νότιο της Τουρκίας, παρόλες τις τελευταίες διπλωματικές επιτυχίες, με τη βοήθεια του Κούρδου ηγέτη Οτσαλάν, που κρατείται στις φυλακές της Τουρκίας, την κατάσταση στα τουρκο-συριακά σύνορα, και τη συνεχιζόμενη ψύχρανση σης σχέσεις Τουρκίας - Ισραήλ, παρόλη τη μεσολαβητική προσπάθεια του προέδρου των ΗΠΑ Ομπάμα, δεν φαίνονται να επιτρέπουν στην Τουρκία μία, έστω σύντομη, πολεμική αντιπαράθεση με την Ελλάδα.
Ίσως λοιπόν την κατάσταση αυτή σήμερα στην Τουρκία θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί και η Ελλάδα, ώστε να προβεί σε μία ρύθμιση των εκκρεμών προβλημάτων με τη γείτονα, όπως την κήρυξη μιας ΑΟΖ στην περιοχή της νήσου Μέγιστης, που θα έφερνε την ελληνική ΑΟΖ στα όρια της ΑΟΖ της Κύπρου, καθώς και τη ρύθμιση των προβλημάτων που προκαλεί η Τουρκία σχετικά με τη μουσουλμανική μειονότητα στη Δυτική Θράκη (παρόλες τις διατάξεις της Συνθήκης της Λωζάννης της 24ης Ιουλίου 1923) καθώς και τελευταία στη Ρόδο.
Εξάλλου, και η Τουρκία εκμεταλλεύεται τώρα συνεχώς την οικονομική κρίση στην Ελλάδα για να προβάλλει απαιτήσεις κατά της χώρας μας, που δεν συνάδουν με τις σχέσεις καλής γειτονίας που διατείνεται ο κ. Νταβούτογλου ότι καλλιεργεί η χώρα αυτή με όλους τους γείτονές της.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Μ. ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ
Ομότιμος καθηγητής Ναυτικού Δικαίου και
Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας Πανεπιστήμιο Πειραιώς.
(ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-29/09/2013)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.