Ένα αίτιο της αποτυχίας του Συστήματος του Μεταπολιτευτικού Καθεστώτος και της χρεοκοπίας της χώρας μας, είναι και η επιλογή καθηγητών Πανεπιστημίων σε σημαντικότατες θέσεις από τη θέση του Πρωθυπουργού, των Υπουργών, Διοικητών ΔΕΚΟ, μέχρι και στο τελευταίο σωματείο ή επιτροπή.
Η απήχηση σε οποιοδήποτε απλό πολίτη που επικρατεί και απηχεί είναι ότι, όταν ένας καθηγητής Πανεπιστημίου τοποθετείται και... καταλαμβάνει οποιαδήποτε δημόσια διοικητική θέση, επιφέρει a priori εκ μέρους των πολιτών την επιδοκιμασία, προκαλεί το θαυμασμό, γιατί το δέλεαρ του τίτλου του «καθηγητού» φέρνει την απόλυτη παραδοχή της χαράς και της ικανοποίησης, δημιουργεί την αίσθηση της δεδομένης εξασφάλισης ότι ο καθηγητής με τις γνώσεις που διαθέτει θα επιτύχει στα καθήκοντα του νέου του πόστου και δίδει την αίσθηση της απόλυτης σιγουριάς, ότι τώρα θα λυθούν όλα τα προβλήματα, θα επιτευχθεί η πρόοδος, θα επέλθει τάξις, οργάνωση κλπ, κλπ και επέρχεται εφησυχασμός και εντύπωση όλων ότι τα πράγματα θα πάνε καλά και θα έχουμε θετικά αποτελέσματα!
Όμως εδώ και -40- χρόνια διαπιστώνουμε το αντίθετο. Σχεδόν παντού μόνον αρνητικά αποτελέσματα αποκομίζουμε από τους Καθηγητές Πανεπιστημίου. Αν ρίξουμε μια ματιά στις Διοικήσεις των αμαρτωλών και χρεοκοπημένων ΔΕΚΟ και Ταμείων, όπου τοποθετήθηκαν ως Διοικητές, Καθηγητές Πανεπιστημίου, παρατηρούμε ότι μόνον αρνητικά αποτελέσματα και ζημιές μας άφησαν. Γενικά απ’ όπου πέρασαν καμία πρόοδο δεν σημείωσαν και σχεδόν τίποτε δεν κατάφεραν. Μπορεί οι άνθρωποι να έχουν γνώσεις τεράστιες, να είναι άριστοι στις αίθουσες διδασκαλίες, και στα κύρια καθήκοντά τους, αλλά δυστυχώς στην άσκηση καθηκόντων διοίκησης έχουν αδυναμίες και γι’ αυτό έχουν αποτύχει παταγωδώς!
Μια ματιά στο παρελθόν της πολιτικής ιστορίας του ανίκανου και χρεοκοπημένου Μεταπολιτευτικού Καθεστώτος θα μας πείσει του λόγου το αληθές. Μόνον χρέη και αρνητικά αποτελέσματα μας κληροδότησαν. Ενδεικτικά αξίζει να αναφέρουμε μερικά ονόματα Καθηγητών Πανεπιστημίου που άσκησαν κυβερνητικά καθήκοντα για να γίνουμε πιο πειστικοί:
1) Ανδρέας Παπανδρέου (Πρωθυπουργός): Σκάνδαλο Κοσκωτά, Διόγκωση Δημόσιου τομέα, δανεισμός κρατικοποιήσεις, σκάνδαλα! κλπ.
2) Σημίτης Κ. (Πρωθυπουργός): Χρηματιστήριο, Ευρώ, Υπερτίμηση Ολυμπιακών αγώνων, Χρεοκοπία Ελλάδος, σκάνδαλα, κλπ!
3) Χριστοδουλάκης Υπουργός Οικονομικών του Σημίτη.
4) Βενιζέλος Ε. Υπουργός, Αντιπρόεδρος: Συντάκτης και εμπνευστής του Νόμου περί Ευθύνης Υπουργών, Σκάνδαλο λίστας Λαγκάρντ, κλπ!
5) Αλογοσκούφης (υπουργός) Ομόλογα, απογραφή κλπ!
6) Παυλόπουλος, ( Κάηκε η Αθήνα επί των ημερών του, όπως… η Ρώμη επί Νέρωνος) κλπ!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αξίζει να θυμηθούμε επί θητείας του Κ. Καραμανλή του 1974 και τους καθηγητάδες: Ζολώτας, Αγγελόπουλος και Τσάτσος, οι οποίοι συνέστησαν σε άξεστους πρωθυπουργούς τον «δημιουργικό σοσιαλισμό», που τον μετέφεραν μεταπολιτευτικώς σε «ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό» και εν συνεχεία… χρεοκόπησαν την χώρα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Είναι λάθος να περιμένουμε εισηγήσεις και λύσεις σε επείγοντα, κρίσιμα, και σπουδαία προβλήματα από Καθηγητάδες! Δυστυχώς, τελούν εν συγχύσει μεταξύ θεωρίας και ουτοπίας…
ΑΠΟΦΘΕΓΜΑ: O Γερμανός Καγκελάριος ΟΤΤΟ ΜΠΙΣΜΑΡΚ είχε πει το εξής: «Δύο Καθηγητές αρκούν για να καταστρέψουν την Χώρα»!
(CDEDALOS)
http://staratalogia.blogspot.gr
ΟΛΟΙ οι εικονιζομενοι κατεστρεψαν την πατριδα..........τωρα ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
ΑπάντησηΔιαγραφή