• ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΕΥΡΩ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ.
• «Αποκάλυψη τώρα» στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο με φόντο την Κύπρο.
• Λευκωσία και Δαμασκός αποτελούν τροχοπέδη για τα σχέδια των ΗΠΑ, που θέλουν την οριστική αποχώρηση της Μόσχας από τις «θερμές θάλασσες» και τον περιορισμό των στρατιωτικών δυνάμεών τους αποκλειστικά εντός των συνόρων της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης.
Σκηνικό «Αποκάλυψης» στήνεται τις τελευταίες ημέρες στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, με τις εξελίξεις τόσο σε διπλωματικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο να είναι καταιγιστικές...
Σύμφωνα με πληροφορίες, ήδη στην περιοχή κατευθύνεται ένα μέρος του αμερικανικού στόλου του Ατλαντικού, μεταφέροντας ένα σημαντικό αριθμό πεζοναυτών, η έλευση του οποίου εάν συνδυαστεί με τις χθεσινές δηλώσεις του ανώτατου διοικητή των Συμμαχικών Δυνάμεων στην Ευρώπη, του ναυάρχου Τζέιμς Σταυρίδης, περί πιθανής εμπλοκής του ΝΑΤΟ στη Συρία, δείχνει πως επίκειται άμεση κλιμάκωση της αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η ενίσχυση των αμερικανικών δυνάμεων οπωσδήποτε δεν είναι άσχετη, όμως, και με τον διπλωματικό μαραθώνιο -και μάλιστα σε δυο μέτωπα, προς Ευρώπη και Ρωσία- που διεξάγει ήδη η Κύπρος με βασικό διακύβευμα την οικονομικά επιβίωση της.
Στρατιωτική παρουσία
Συνιστώντας επί της ουσίας τις δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος, Λευκωσία και Δαμασκός αποτελούν τροχοπέδη για τα αμερικανικά σχέδια που θέλουν την οριστικά αποχώρηση των Ρώσων οπό τις «θερμές θάλασσες» και τον περιορισμό των στρατιωτικών δυνάμεών τους αποκλειστικά εντός των συνόρων της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης. Η πραγματικότητα είναι πως μέχρι και πριν από λίγες ημέρες οι ΗΠΑ ήταν πολύ κοντά στο να τα καταφέρουν.
Παρά το γεγονός πως το καθεστώς Άσαντ άντεξε σχεδόν δύο ολόκληρα χρονιά στο σφυροκόπημα των αντικαθεστωτικών δυνάμεων που δρουν υπό την ανοχή και βοήθεια της Δύσης, εντούτοις οι πάντες συμφωνούν πως είναι ζήτημα ελάχιστου χρόνου πλέον για να οδηγηθεί στην οριστική του κατάρρευση. Εξάλλου, σύμφωνα και με τις δηλώσεις του ναυάρχου Τζέιμς Σταυρίδη, το ΝΑΤΟ έχει ξεκινήσει σχεδιασμούς έκτακτης ανάγκης για μια πιθανή στρατιωτική παρουσία του στη Συρία, ενώ είναι επίσης έτοιμο για εμπλοκή σε περίπτωση που του ζητηθεί, όπως έγινε στην περίπτωση της Λιβύης. «Οι χώρες- μέλη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας εξετάζουν ενεργά την επιλογή προσφοράς βοήθειας στην αντιπολίτευση με έναν τρόπο που να σπάσει τον φαύλο κύκλο που βιώνεται στη Συρία», ανέφερε χαρακτηριστικά ο ανώτατος διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων στην Ευρώπη.
Η ενεργοποίηση του ΝΑΤΟ, ωστόσο, και η ανάληψη, από μέρους του, στρατιωτικού ρόλου στη Συρία απαιτεί, εκτός από τη σύμφωνη γνώμη και των 28 μελών της Συμμαχίας, και απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, κάτι που εξαιτίας της συμμέτοχης της Ρωσίας στο συγκεκριμένο όργανο δεν είναι και τόσο εύκολο να ληφθεί, εκτός και εάν βεβαίως υπάρξουν ανταλλάγματα...
Μέχρι στιγμής η Μόσχα διατηρεί στην περιοχή δύο βάσεις. Μια ναυτική στην Ταρσό, την οποίο μάλλον είναι ζήτημα χρόνου να απολέσει εξαιτίας της επικείμενης επικράτησης των Συρίων αντικαθεστωτικών, και μία «λογιστική» βάση στη Λευκωσία μέσω της ισχυρής παρουσίας ρωσικών κεφαλαίων και επενδύσεων στη Μεγαλόνησο.
Οι διαπραγματεύσεις των δυο τελευταίων ημερών στη Μόσχα μεταξύ εκπροσώπων της Ε.Ε και Ρώσων κυβερνητικών αξιωματούχων, με τη συμμετοχή και Κυπρίων, αφορούν ακριβώς σε αυτά τα ανταλλάγματα. Και εάν το «δόρυ» που πιέζει την Κύπρο εμφανίζεται να είναι το Βερολίνο, στην πραγματικότητα το «χέρι» που το κρατά και το σπρώχνει ανήκει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έτσι εξηγείται άλλωστε και η ηχηρή σιωπή της Ουάσινγκτον για ένα ζήτημα που χτυπά το οικονομικό οικοδόμημα της Δύσης κατευθείαν στην καρδιά του, όπως είναι το κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων.
Τα ανταλλάγματα που ζητεί το Κρεμλίνο σε επιχειρησιακό και γεωστρατηγικό επίπεδο
Το μεγάλο παζάρι και το στρίμωγμα της Μεγαλονήσου
Όπου υπάρχει δράση, όμως. υπάρχει και αντίδραση. Από την πλευρά τους οι Ρώσοι, αξιοποιώντας το στρίμωγμα της Κύπρου, επιχειρούν να δώσουν στην πολιτική ηγεσία της ένα ελεγχόμενο από τους ίδιους διέξοδο, το οποίο ταυτόχρονα όμως θα αναβαθμίζει τη στρατιωτική παρουσία τους στη Μεσόγειο, αποτελώντας μια εναλλακτική λύση στην απώλεια της ναυτικής βάσης τους στην Ταρσό. Στο πλαίσιο αυτό δεν έχουν τόση σημασία οι όροι που θέτει η Μόσχα σε οικονομικό ή ενεργειακό επίπεδο για να προσφέρει τη βοήθεια της στη Λευκωσία όσο τα ανταλλάγματα που ζητεί σε επιχειρησιακό και γεωστρατηγικό επίπεδο αφορούν στον ανεφοδιασμό και τη συντήρηση της παρουσίας μιας μόνιμης ρωσικής ναυτικής δύναμης που θα μπορούσε, σε δεύτερη φάση, ακόμη και να ελλιμενίζεται στο νησί.
Ναυτικός σχεδιασμός
Μόνο τυχαίο δεν είναι άλλωστε πως μόλις την περασμένη Κυριακή ο διοικητής του ρωσικού Π.Ν ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός ναυτικού σχηματισμού αποτελούμενο από φρεγάτες, καταδρομικά και σκάφη υποστήριξης, ο οποίος θα πλέει συνεχώς στην περιοχή «προστατεύοντας το ρωσικά συμφέροντα». Πρόκειται επί της ουσίας για την επανασύσταση, αν και σε σαφώς μικρότερη κλίμακα, της λεγόμενης 5ης Επιχειρησιακής Μοίρας του σοβιετικού στόλου (διέθετε στην ακμή της περίπου 70 με 80 πολεμικά σκάφη) η οποία καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄80 περιπολούσε στη Μεσόγειο έχοντος αποστολή να αποτρέψει ενδεχόμενη πυραυλική πυρηνική επίθεση εναντίον της ΕΣΣΔ από τον 6ο αμερικανικό στόλο, πλοία του οποίου εξακολουθούν και σταθμεύουν μέχρι και σήμερα στη βάση της Σούδας.
του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΥ
(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙ0-21/03/2013)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.