• Γιατί δεν είναι ακίνδυνη για τη χώρα μας η μετατόπιση του επικέντρου των συνομιλιών στη συνεργασία σε θέματα οικονομίας, τουρισμού, πολιτισμού και μεταφορών.
Η επίσκεψη στην Ελλάδα του Α. Νταβούτογλου την περασμένη εβδομάδα και οι συνομιλίες του με τον Έλληνα ομόλογο του Δ. Αβραμόπουλο, σε σχέση κυρίως με την προπαρασκευή της τοποθετούμενης για τον Ιανουάριο συγκλήσεως του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας δεν επιφύλασσε εκπλήξεις. Ο Τούρκος ΥΠΕΞ διατύπωσε τις πάγιες θέσεις της Άγκυρας, για να μην πούμε και τις απαιτήσεις της, και η δική μας πλευρά αρκέστηκε να εκφράσει τις γνωστές της θέσεις, με όση ισχύ και αποφασιστικότητα της επιτρέπει η σημερινή κατάσταση της χώρας...
Η μετατόπιση του επικέντρου των συνομιλιών στη συνεργασία των δύο πλευρών σε θέματα οικονομίας, τουρισμού, πολιτισμού και μεταφορών, την οποία προέβαλε μετ΄ εμφάσεως ο Τούρκος ΥΠ.ΕΞ και έγινε δεκτή από την ελληνική πλευρά, με την προφανή επιδίωξη να παραμείνει ανοικτός ένας δίαυλος επικοινωνίας προκειμένου να αποφευχθούν εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών, δεν είναι όμως τόσο ακίνδυνη για την Ελλάδα.
Και τούτο διότι αλλιώς εννοεί τη συνεργασία η καθημαγμένη από την κρίση Ελλάδα στον τομέα του εμπορίου, της οικονομίας, των επενδύσεων και του πολιτισμού, για παράδειγμα, και αλλιώς η Τουρκία.
Το πρίσμα
Κατά την άποψη μας, η δρομολογούμενη συνεργασία πρέπει να ιδωθεί υπό το πρίσμα της γενικότερης αλλαγής της τουρκικής πολιτικής έναντι της Ελλάδας από το 2008 και κυρίως μετά το 2009 (έτος αναλήψεως του ΥΠ.ΕΞ από τον Νταβούτογλου). Συγκεκριμένως μετά την πλήρη ανατροπή του συσχετισμού στρατιωτικής ισχύος λόγω των συνεχών περικοπών στον τομέα της άμυνας της Ελλάδας, την οξεία οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα και την παράλληλη θεαματική οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας, που ακολουθήθηκε από ανάλογη αύξηση της στρατιωτικής της ισχύος, η πολιτική της τελευταίας άλλαξε.
Η πολιτική της απειλής για ανοιχτή αντιπαράθεση υποκαταστάθηκε βαθμιαίως από τη στρατηγική της «ήπιας ισχύος», χωρίς πάντως να εγκαταλείπεται η προκλητική επίδειξη της τουρκικής στρατιωτικής ισχύος (βλ, μεταξύ άλλων, την πρόσφατη πρόκληση της τουρκικής κορβέτας Bafra, που έφτασε μέχρι την Εύβοια, αμέσως μετά την αναχώρηση του Νταβούτογλου).
Η πολιτική αυτή, που περιγράφεται εναργέστατα «στο γνωστό βιβλίο του Τούρκου ΥΠ.ΕΞ (Στρατηγικό Βάθος κ.λ.π.), δίνει -ως γνωστόν- ιδιαίτερη έμφαση στη χρήση του οικονομικού, πληθυσμιακού, πολιτιστικού και εν γενεί συνολικού μεγέθους της Τουρκίας ως εργαλείων για την προώθηση της τουρκικής πολιτικής και την υλοποίηση των φιλόδοξων στόχων του νέο-οθωμανισμού, μέσω πολλαπλών συνεργασιών, κυρίως οικονομικών και πολιτιστικών, με χώρες ενδιαφέροντος.
Σε ό,τι αφορά στη χώρα μας, η επιλογή της Τουρκίας να δώσει τον «πόλεμο» στο πεδίο όπου είναι πολλαπλώς ισχυρότερη (υπερτριπλάσιο ΑΕΠ από την Ελλάδα) κρίνεται ως μία πρόσφορη πολιτική χωρίς τις σοβαρότατες επιπλοκές και το κόστος μίας ανοιχτής αντιπαραθέσεως. Εννοιολογικώς, η πολιτική αυτή θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως αποσκοπούσα να θέσει στην ελληνική πλευρά το δίλημμα να επιλέξει μεταξύ μίας δήθεν επωφελούς οικονομικής συνεργασίας των δύο χωρών και τη» εντάσεως μεταξύ τους, αλλά στην ουσία (για να παραφράσουμε λίγο και τον Κλαούσεβιτς) αποτελεί συνέχιση της πολιτικής όχι με πόλεμο, αλλά μέσω της οικονομίας. Το ποιος θα επικρατήσει σε αυτόν τον πόλεμο το δείχνει η προφανής ασυμμετρία μεγεθών της οικονομίας των δύο χωρών τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.
Επιβεβαίωση
Οι πληροφορίες των ελληνικών υπηρεσιών πληροφοριών και ασφαλείας επιβεβαιώνουν πλήρως την παραπάνω άποψη, έχοντας εντοπίσει τη σχεδιασμένη πολιτική της Τουρκίας να διεισδύσει σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας, την επιδίωξη για απόκτηση ελληνικής γης σε περιοχές στρατηγικής σημασίας, το έντονο ενδιαφέρον για εξαγορά εγκαταλειμμένων επιχειρήσεων και εργοστασίων στη Θράκη, την κρυφή οικονομική ενίσχυση τουρκικών επιχειρήσεων στην ίδια περιοχή και πολλά άλλα, όλα κατευθυνόμενα από την τουρκική πρόβεια στην Ελλάδα. Τούτο δε, παρά το γεγονός ότι όλη αυτή η οικονομική δραστηριότητα των Τούρκων, εκτός ολίγων εξαιρέσεων, π.χ., η Τράπεζα Ziraat! (Ziraat Bankasi), της οποίας είναι γνωστός ο ρόλος, αφορά σε ιδιωτικές επενδύσεις των Τούρκων. Τα στοιχεία που υπάρχουν για την έκταση του φαινομένου αυτού στη Θράκη είναι τόσα πολλά και έχουν αναφερθεί τόσες φορές, που δεν χρειάζεται να αναφερθούν και εδώ, εκτός από την επανάληψη, για μία ακόμη φορά, του γεγονότος ότι όλη αυτή η κατάσταση δημιουργείται με πλήρη έλλειψη αντιδράσεως εκ μέρους του ελληνικού κράτους.
Τα επιμελητήρια και τα δημαρχεία δίαυλοι για την είσοδο στο Αιγαίο.
ΜΙΑ ακόμη πτυχή της πρόσφατης τουρκικής τακτικής είναι η προσπάθεια για αποκεντρωμένες συνεργασίες , με επαφές επιμελητηρίων και δημαρχείων με τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοικήσεως της Ελλάδας παρακάμπτοντας την ελληνική κυβέρνηση και δημιουργώντας de facto καταστάσεις. Ένα από τα πολλά παραδείγματα ήταν οι εργασίες του Β' Εμπορικού και Πολιτιστικού Φεστιβάλ που έγινε στο εμπορικό επιμελητήριο της Μυτιλήνης τον περασμένο Ιούνιο, με συμμετοχή από τουρκικής πλευράς του προέδρου του επιμελητηρίου της Σμύρνης Ντεμιρτάς, που εμφανίσθηκε επικεφαλής αντιπροσωπείας τουρκικών επιμελητηρίων και επιχειρηματιών· Στην ομιλία του ο Ντεμιρτάς δήλωσε ότι η επιθυμία όλων των τουρκικών επιμελητηρίων είναι το Αιγαίο να γίνει μία θάλασσα ειρήνης, στο οποίο δεν θα πετούν πολεμικά αεροσκάφη, αλλά «μόνο πολιτικά αεροπλάνα και γλάροι». Ευτυχώς που στη συνάντηση αυτή ήταν παρών και ο πρώην πρέσβης μας στην Τουρκία Ξύδας, ο οποίος ακούγοντας την πάγια αυτή θέση της τουρκικής πολιτικής δήλωσε ότι τα νησιά του Αιγαίου είναι ελληνικά εδάφη, όπου τα ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη έχουν δικαίωμα να πετούν ελεύθερα.
(Μικρή λεπτομέρεια: Ο Ντεμιρτάς κατά την επίσκεψη του στο νησί συναντήθηκε με τον παλαιοπώλη Δημ. Δεμερτζή ο οποίος τον Μάρτιο του 1985 είχε συλληφθεί για κατασκοπεία υπέρ των Τούρκων και κατά τις πληροφορίες της εποχής καταδικάστηκε σε 12 μήνες φυλάκιση. Αν θέλαμε να χαρακτηρίσουμε την κατάσταση αυτή και κυρίως τις προθέσεις της τουρκικής πλευράς για συνεργασία, θα την παρομοιάζαμε με τις σχέσεις της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως με αρκετές χώρες του κόσμου. Σε επίσημο, διακρατικό, επίπεδο οι σχέσεις ήταν τουλάχιστον καλές, αλλά από κάτω οι πράκτορες της KGB και τα κατευθυνόμενα από το Κρεμλίνο κομμουνιστικά κόμματα, σε όσες χώρες υπήρχαν, προωθούσαν τις πραγματικές επιδιώξεις των Σοβιετικών. Με άλλα λόγια καλή η συνεργασία με τους απέναντι, αλλά να προσέχουμε και πού πάμε.
Το εργαλείο προπαγάνδας
Η συνεργασία στον τομέα του πολιτισμού είναι μία άλλη περιοχή, την οποία αλλιώς αντιλαμβάνεται η ελληνική πλευρά και αλλιώς η τουρκική, με την τελευταία να ακολουθεί από την εποχή των παντουρκιστών την ίδια πολιτική. Για τους τελευταίους αλλά και για τους σύγχρονους Τούρκους (βλ. προαναφερθέν βιβλιό του Νταβούτογλου), ο πολιτισμός, η παιδεία και η γλώσσα είναι τα κύρια Εργαλεία για την προώθηση της τουρκικής πολιτικής και του τουρκισμού.
Την πραγματική φύση των τουρκικών «πολιτιστικών» δραστηριοτήτων στην Ελλάδα την βλέπει κανείς στην εκτός κάθε νομιμότητας δράση των ψευδεπίγραφων πολιτιστικών συλλόγων της Θράκης, τα οποία είναι κέντρα ανθελληνικής προπαγάνδας στο εξωτερικό, αντεθνικών δραστηριοτήτων και κατασκοπείας εντός της χώρας, χωρίς πάλι την παραμικρή αντίδραση εκ μέρους του επίσημου ελληνικού κράτους.
Από τον Μάνο Ηλιάδη
(Εφ.Δημοκρατία-20/10/2012)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.