Αναρχικές σκέψεις...οργισμένης Ελληνίδας

Διάβασα τις απόψεις και τις προτάσεις, του τέως Υπουργού του ΠΑΣΟΚ, κ. Παπαδόπουλου...
Ναι, συμφωνώ στα λεγόμενά του. Έχουμε καταρρεύσει κι αυτό είναι αλήθεια, αλλά... λέει κι αυτός τη μισή αλήθεια.γι΄αυτό έχω να θέσω ορισμένα ερωτήματα, στα οποία φυσικά, δε θα πάρω καμιά απάντηση.
Πού είναι η αυτοκριτική του για τις ευθύνες του και τις ευθύνες των κυβερνήσεων στις οποίες συμμετείχε?
Πότε βγήκε να τα πει?
Τώρα που το κατεστημένο βλέπει, πως το παιχνίδι το έχουν χάσει οι κυβερνώντες?
Τώρα, που ξέρει, πως σε λίγο οι άνεργοι θα είναι τόσοι και δε θα ελέγχεται η οργή του κόσμου?
Τώρα, που ο κόσμος έχει απαξιώσει όλους τους πολιτικούς τελείως?
Τώρα, που δεν υπάρχουν πολιτικοί, οι οποίοι θα μπορούσαν να εμπνεύσουν το λαό?
Τώρα, που ετοιμάζονται να ξανακαθηλώσουν το λαό με πιο σκληρά και στοχευμένα μόνο στην οικονομική κρίση διαχειριστικά σχήματα?
Τώρα, που μας μιλούν μόνο για χρήμα και βρίσκουν την ευκαιρία να καταργήσουν κεκτημένα ετών?
Τώρα, που γέμισαν την Ελλάδα φόβο κι ανασφάλεια?
Τώρα, που τον προτείνουν, μαζί με άλλους βολεμένους, να γίνει διαχειριστής της κρίσης?
Ξέρουν καλά το παιχνίδι, αλλά δεν ξέρουν καλή ψυχολογία. Όλα αυτά περνούσαν τον καιρό της ανεμελιάς. Σήμερα ανεμελιά δεν υπάρχει! Το αγώγι αρχίζει να ξυπνά τον αγωγιάτη!
Ο στόχος και ο σκοπός τους είναι να φανεί, ότι υπάρχει προοπτική ελπίδας. Ποια ελπίδα? Όποιοι και να μπουν από δω και πέρα σκοπό τους θα έχουν, δήθεν τη σωτηρία της Ελλάδας, αλλά ο κρυφός τους ρόλος θα είναι άλλος. Η τήρηση των συμφωνηθέντων με τους διεθνείς τοκογλύφους.
Ποιοι θα ασχοληθούν με το άλγος του λαού?
Ο σερ Μαρκεζίνης, που γνωρίζει την Ελλάδα μόνο από στατιστικά στοιχεία κι αριθμούς, ενώ το ψωμί του το βγάζει από αυτούς, που πάει τάχα να μας προστατέψει?
Ο Παπαδήμος? Ο Καρατζάς? Οι άλλοι περισπούδαστοι, που τόσα χρόνια αποθηκεύανε για πάρτη τους? Αυτοί, που όλα τα ξέρανε και δε βγήκαν ποτέ να χτυπήσουν το καμπανάκι της αφύπνισης?
Ας μη τρελαθούμε! Νέρωνας χρειάζεται! Να καεί, όχι μόνο  η Βουλή, όπως δίκαια φώναξε ο κόσμος, αλήθεια, πού πήγε όλη εκείνη η οργή?, αλλά όλο το...., που τόσα χρόνια δέσποζε στα σαλόνια των εφημερίδων και μαζί τους, οι ιδιοκτήτες αυτών και όλων των συμμαρτυρούντων!
Ναι, χρειάζεται να καεί τελείως το κούτσουρο, να γίνει στάχτη καθαρή, για να μπορέσεις να κάνεις πετιμέζι και να γλυκάνεις ξανά λίγο το στόμα σου πικραμένε, ξεγελασμένε και πολύ ανόητε Έλληνα! Χρειάζεται όμως πρώτα να σκεφτείς, μετά να στερηθείς, να αγωνιστείς κι ακόμα, αν χρειαστεί να ματώσεις ! Το θέλεις? Το μπορείς?
Μια, όχι μόνο θυμωμένη, αλλά εξοργισμένη συντηρητική, η οποία βρίσκεται στη λήξη σχεδόν των πρώτων της -ήντα!

ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ